Mewn caffi Ffrengig yn Melbourne, weles i eirie craff Virginia Wolf: ‘One cannot think well, love well, sleep well, if one has not dined well.’ Mae'r dyfyniad yma wedi aros gyda mi tra'n teithio.

Ers rhywfaint o amser, degawd efallai, rwyf wedi bod yn ymwybodol bod gennyf obsesiwn â’r cysyniad o amser a’r gwahanol brofiadau sydd yn deillio ohono. Mae’r diddordeb yn cynnwys safbwynt meicro fel y profiad o lif amser yn fy arddegau fel rhywbeth dwys a sefydlog, hyd at y teimlad o freuder neu fertigo yn ddiweddarach.

Ym mis Gorffennaf eleni, mi fyddai’n gyrru bron hanner ffordd rownd y byd mewn car 1000cc gyda’m ffrind Rhys. Does dim llwybr caeth, dim cymorth - jyst Volkswagen Polo ugain mlwydd oed, llawn ramen noodles.

Mae rhai profiadau mor amheuthun fel eu bod nhw’n cael eu hanghofio ar unwaith, bron, fel pe baent yn rhy beryglus o swynol i’w codi o’r gorffennol; fel pe byddent yn peri gormod o ddadrith i rywun ym mhydew ei fyd go iawn, normal.